تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر نشانه های اختلال طیف اوتیسم در نوجوانان: یک مطالعه نیمه تجربی

مقدمه : از مهم ترین مشکلات افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، نقص در مهارت های اجتماعی است که عملکرد روزانه فرد را مختل یا محدود می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر نشانه های اوتیسم در نوجوانان بود. مواد و روش ها: این پژوهش به روش نیمه تجربی همراه با پیش آزمون- پس آزمون انجام شد. جامعه آماری مطالعه شامل 60 نفر از نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با عملکرد بالا در شهر تهران بود که با روش نمونه گیری هدفمند، 12 نفر انتخاب شدند و در 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) شرکت نمودند و پس از آن با استفاده از مقیاس gilliam autism rating scale (gars) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: آموزش مهارت های اجتماعی تأثیر معنی داری بر کاهش رفتارهای کلیشه ای (110/0 = p)، مشکل در برقراری ارتباط (260/0 = p)، تعاملات اجتماعی (080/0 = p) و علایم اختلالات رشدی (770/0 = p) نداشت. نتیجه‎گیری: آموزش مهارت های اجتماعی به تنهایی تأثیر چندانی در علایم اختلال طیف اوتیسم نوجوانان ندارد. بنابراین، آموزش هایی که سایر حیطه های دارای مشکل این نوجوانان را پوشش می دهد، برای کاهش علایم این اختلال توصیه می شود.